Η εφημερίδα «Δημοκρατία» ως γνωστόν πρόσκειται στον χώρο της Νέας Δημοκρατίας. Αυτό, όμως, δεν την εμποδίζει να σχολιάζει ευστόχως τα γεγονότα της καθημερινότητας.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το σχόλιο του Παναγιώτη Λιάκου επί των συνεχών προφυλακίσεων και της φίμωσης των βουλευτών της Χρυσής Αυγής από το τρίδυμο της συμφοράς και της παράβασης καθήκοντος Κλάπα – Δημητροπούλου – Ντογιάκος.
Σας παραθέτουμε το άρθρο του Παναγιώτη Λιάκου: «Ελευθερία λόγου εν Ελλάδι «Διαφωνώ με κάθε λέξη απ’ όσα λες, αλλά θα φάω τα λυσσακά μου για να βγάλεις τον σκασμό και να μην τα λες» Κώδικας Χαμούρα – Μπη σελίδα 666, κεφάλαιο 0. Είπαμε, δημοκρατία έχουμε, αλλά να μην το παραξηλώνουμε.
Υπό φυσιολογικές συνθήκες, εκείνες που επικρατούν στην Κολομβία της Ευρώπης και όχι της Αμερικής (εκείνης που μας έριξε την τριάρα), η λέξη «δημοκρατία» στα λεξικά θα έπρεπε να είναι κενή στο σημείο που ορίζονται η ετυμολογία, η σημασία της κ.λ.π. Κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός θα έπρεπε να συμπληρώνει τα κενά όπως του καπνίσει. Τω όντι, «δημοκρατία» σημαίνει ό,τι γουστάρει η κυβέρνηση.
Τα υπόλοιπα είναι ντεκόρ – και οι θεσμοί και τα Συντάγματα και οι ιστορίες, οι πολιτισμοί και τα νομιστεράκια που πληρώνουν φόρους και πάνε στη φυλάκα άμα δεν τους πλερώνουνε. Που λέτε, το πολίτευμα μας και η κυβέρνηση, που ο Θεός να κόβει χρόνια από τους σοσιαλδημοκράτες και να δίνει δευτερόλεπτα στον Λοβέρδο, σου δίνουν κάθε δικαίωμα να συμφωνείς μαζί τους. Ουδείς σου απαγορεύει να λιβανίζεις τον πρωθυπουργό, τους υπουργούς, τους βουλευτές της συγκυβέρνησης, τους συγγενείς τους, τα αμόρε τους, τους καθαριστές των πισινών τους και τους Αμερικανούς καθηγητές των πανεπιστημίων όπου φοιτούν τα παιδιά τους.
Κανείς δε σε εμποδίζει να τους λιβανίζεις, να τους γλείφεις, να ξεσκονίζεις τα πέτα των σακακιών τους, να γυαλίζεις τα λουστρίνια τους, να γίνεσαι χαλί να σε πατήσουν και γελάδα – μίλκα να σε αρμέξουν. Κι αν έχουν κέφια, κι είναι στο τσακίρ το κέφι και στα ντουζένια, τα άλα της και τα ώπα τους, δεν θα σε σφάξουν. Αλλά κι εσύ θα είσαι καλό παιδί. Αν θέλεις να πεις κάτι που η πεφιλημένη μας κυβέρνηση δεν θέλει να ακούσει και να ακουστεί, θα το πεις εκεί όπου δεν ακούει κανείς. Στη Βουλή.
Εκεί το κοινό είναι πεπαιδευμένο. Ό,τι και να τους πεις, δεν χαμπαριάζουν. Λέξεις όπως «προδότης, απατεώνας, λαμόγιο, ψεύτης, κλέφτης» κ.α. ηχούν από αδιάφορες έως ευπρόσδεκτες σε πολλούς εθνοπατέρες. Ο μισθός να πέφτει, οι δουλειές να γίνονται, οι αστυνομικοί να χαιρετούν σε στάση προσοχής, τα κανάλια να τραβάνε πλάνα και να πληρώνει ο λαός τα αεροπλάνα. Αν όμως ξεφουρνίσεις αλήθειες έξω από το κοινοβουλευτικό θερμοκήπιο, μπορεί και να έχεις ντράβαλα. Η φυλακή μπορεί να σε συνετίσει…»
ΠΗΓΗ - http://www.xryshaygh.com