Η υπόθεση του αεροσκάφους ναυτικής συνεργασίας αποτελεί «έγκλημα» σε βάρος της άμυνας της χώρας.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις έμειναν χωρίς ηλεκτρονική επιτήρηση και η Ελλάδα άφησε χώρο στην Τουρκία να «αλωνίζει» στο Αιγαίο επιχειρώντας να αναδειχθεί στο ΝΑΤΟ ως αυτή που έχει την αρμοδιότητα του ελέγχου στο ανατολικό Αρχιπέλαγος.
Οι ευθύνες είναι τεράστιες γι’ αυτούς, πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του Πενταγώνου, που αποφάσισαν το 2008 να καθηλώσουν τα P-3B Orion χωρίς να έχει προχωρήσει κανένας διαγωνισμός για την αντικατάσταση τους και την κάλυψη του κενού που θα προκαλούσε η απόσυρση των υπαρχόντων αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας.
Εξι χρόνια μετά λοιπόν, που το εθνικό αεροπορικό σύστημα ηλεκτρονικής παρακολούθησης στο Αιγαίο και μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο παρέμεινε «τυφλωμένο», επιστρέφουμε στη λύση των P-3B Orion που μετρούν δεκάδες χρόνια επιχειρησιακής λειτουργίας (αν και οι ώρες λειτουργίας είναι στο 1/3 των αμερικανικών που αρχικά ζητούσαμε). Μοναδική και ορθολογική λύση, πάντως, με τα οικονομικά δεδομένα που υπάρχουν.
Η απόφαση όμως να καθηλωθούν τα P-3B μεταξύ 2006 και 2008 και να πεταχτούν στον κάλαθο των αχρήστων τα αεροσκάφη όπως και ανταλλακτικά συνολικού ύψους 50 εκατομμυρίων ευρώ που βρίσκονται σε αποθήκες του Πολεμικού Ναυτικού, θα έπρεπε να έχει προκαλέσει την παρέμβαση της Δικαιοσύνης.
Επί έξι-επτά ολόκληρα χρόνια υπήρξε στην υπόθεση του αεροσκάφους ναυτικής συνεργασίας μία κρίση του συστήματος ασφάλειας, με την Τουρκία να αναβαθμίζει και να προμηθεύεται νέα αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας και ηλεκτρονικού πολέμου.
Λέμε επτά χρόνια γιατί αποκλείεται στα τέλη του 2014 ή και στις αρχές του 2015 να είναι επιχειρησιακά έτοιμο έστω ένα από τα δύο εκσυγχρονισμένα P-3B, όπως υποστηρίζουν κάποιοι από το Πολεμικό Ναυτικό.
Μέχρι το τέλος του έτους αναμένεται να είναι έτοιμη η LOA και το πρώτο αεροσκάφος αναμένεται να πετάξει το δεύτερο εξάμηνο του 2015 και πάλι σε χρόνο ρεκόρ σε σχέση με την εγκληματική καθυστέρηση λήψης απόφασης Βάσει του σχεδίου εκσυγχρονισμού, αναμένεται τα αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας να ενισχυθούν με καινούργιο σύστημα μάχης, ελληνοποιημένο σε μεγάλο βαθμό όσον αφορά στα στοιχεία κρύπτο.
Πρόκειται δηλαδή για έναν εκσυγχρονισμό χαμηλού κόστους, με υψηλότερες δυνατότητες όσον αφορά στο σύστημα μάχης και προσανατολισμένο στις αποστολές επιτήρησης και ηλεκτρονικής καταγραφής και όχι σε άμεση αναβάθμιση των ανθυποβρυχιακών συστημάτων λόγω μη υπαρχόντων πόρων Αυτά ίσως αναβαθμιστούν σε δεύτερο χρόνο, καθώς κάτι τέτοιο δεν αποτελεί προτεραιότητα, δεδομένου ότι ο ανθυποβρυχιακές πόλεμος πλέον έχει αλλάξει χαρακτήρα, ειδικά σε αρχιπελαγικές περιοχές όπως το Αιγαίο.
Στη συνέχεια τα αεροσκάφη, δύο σε πρώτη φάση, θα μπούν στην ΕΑΒ για να αλλάξουν πτέρυγες. Να υποστούν τη λεγόμενη δομική αναβάθμιση (SLEP) πριν τεθούν σε επιχειρησιακή ετοιμότητα τοποθετηθεί το νέο Σύστημα Μάχης. Κάτι που εκτιμάται, όπως ειπώθηκε, ότι θα ολοκληρωθεί προς τα τέλη του 2015. Με τα δύο αυτά αεροσκάφη το Πολεμικό Ναυτικό θα προσπαθήσει να καλύψει το κενό στην ηλεκτρονική επιτήρηση τα επόμενα χρόνια, έως ότου ξεκινήσουν οι παραλαβές των "νέων"-αναβαθμισμένων P-3 Orion III από τα αμερικανικά αποθέματα περί το 2018. Και γι’ αυτό κανείς δεν είναι σίγουρος.
Καθ’ ότι αφού καθηλώσαμε τα P-3B κρίνοντας πώς έχει ολοκληρωθεί ο επιχειρησιακός τους βίος, πέρασαν μερικά χρόνια απραξίας (ποιος να ξεχάσει τον γελοίο διαγωνισμό της ΓΔΑΕΕ επί Ε.Βασιλάκου το 2009 για νέο ΑΦΝΣ;) για να φτάσουμε προ έτους στη… λύση των γαλλικών Atlantique, τα οποία η οποία επίσης εγκαταλείφθηκε μόλις έγινε η αλλαγή στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας πέρσι τον Ιούνιο, λίγες ημέρες μετά την πανηγυρική ανακοίνωση του τότε υπουργού Π.Παναγιωτόπουλου για άμεση παραλαβή των Atlantique. Μίλησε κανείς για προχειρότητα και για χάος στο σύστημα λήψης αποφάσεων σε τόσο κρίσιμα ζητήματα εθνικής ασφάλειας;
ΠΗΓΗ - http://www.defencenet.gr/