Από τη μία τα σύνορα με το Αφγανιστάν και το Πακιστάν που τροφοδοτούν με άφθονη «πρώτη ύλη» τους Ιρανούς και από την άλλοι οι οικονομικοί δείκτες και η ανεργία που απελπίζουν τους νέους, οδήγησαν την πάλαι ποτέ «χώρα των Λεόντων» σε αυτή τη θλιβερή πρωτιά, με τους ειδικούς να εκτιμούν ότι πάνω από 5 εκατομμύρια πολίτες είναι εθισμένοι σε ναρκωτικές ουσίες. Οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς τονίζουν πως ο αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος αν ληφθούν υπόψη οι περιστασιακοί χρήστες που δεν καταγράφονται. Εξίσου ανησυχητική είναι η αύξηση των «βιομηχανικών ναρκωτικών», όπως της δεσομορφίνης που υποκαθιστά την ηρωϊνη και είναι σχετικά φθηνή. Έτσι το Ιράν έχει μετατραπεί και σε εξαγωγέα της επικίνδυνης αυτής ουσίας. Παρά τις αυστηρές ποινές, που φθάνουν μέχρι και τη θανάτωση σε περίπτωση αγοραπωλησίας ναρκωτικών οι Ιρανοί δε δείχνουν να πτοούνται. Το θέμα έχει προκαλέσει πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης αφού μόνο το 2012, πάνω από 300.000 υποθέσεις έφθασαν στα δικαστήρια και αφορούσαν διακίνηση και εμπορία ναρκωτικών. Για αυτό το λόγο η Τεχεράνη προσανατολίζεται στην κατασκευή στρατοπέδων εργασίας όπου θα φυλακίζονται οι έμποροι.