Πού τον χάνεις, πού τον βρίσκεις τον Σαμαρά, σε κάποιο σιωνιστικό συνέδριο μόνιμα να παραληρεί εναντίον του «εξτρεμισμού», του «ρατσισμού», του «λαϊκισμού» και άλλων εννοιών – λάστιχο, που κατασκεύασε για αυτόν το επικοινωνιακό του επιτελείο.
Αλγεινή εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι το άθροισμα των ομιλιών του πρωθυπουργού σε σιωνιστικά συνέδρια είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των ομιλιών του σε εκδηλώσεις που αφορούν τους Έλληνες. Αυτή τη φορά ο Σαμαράς ξεκίνησε για να πάει στην συνέλευση του ΕΛΚ, του Γιούνγκερ, και κατέληξε να μιλάει σε σιωνιστικό συνέδριο της AJC, του γνωστού και μη εξαιρετέου Δαυίδ Χάρις.
Αυτό βέβαια δεν εκπλήσσει καθόλου τον μέσο Έλληνα, αφού είναι γνωστό τοις πάσι ότι ο Σαμαράς ενδιαφέρεται πρωτίστως για την ικανοποίηση του Δαυίδ Χάρις και του σιωνιστικού λόμπι των ΗΠΑ, παρά για την ικανοποίηση του Ελληνικού Λαού, του Συντάγματος και των Νόμων του Ελληνικού Κράτους. Στην ομιλία του ο Σαμαράς προκάλεσε την κοινή γνώμη και τους Έλληνες που δοκιμάζονται από την τυραννία του, επικαλούμενος την «δημοκρατία» αντιπαραθέτοντας την με τον «ρατσισμό», τον «αντισημιτισμό», τον «εξτρεμισμό», τον «λαϊκισμό» και τα λοιπά, ενώ έσπευσε να τονίσει ότι «ο αγώνας συνεχίζεται.
Δεν τελειώσαμε ακόμα. Αλλά τώρα πια κερδίζουμε έδαφος», αναφερόμενος προφανώς στην κατάλυση της δημοκρατίας από την χουντική παραδικαστική κλίκα του. Αλήθεια, όμως, πόσο ειρωνικό είναι το γεγονός της αναφοράς του «αγώνα της δημοκρατίας» εναντίον του «εξτρεμισμού», από έναν άνθρωπο που κατέλυσε την δημοκρατία, δρώντας ως δικτάτωρ που διέρρηξε την διάκριση των εξουσιών, προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία.
Πόσο ειρωνική είναι αυτή η αναφορά περί «δημοκρατίας», από έναν άνθρωπο που έστησε μία σκευωρία εναντίον του τρίτου πολιτικού κόμματος της χώρας, προκειμένου να κερδίσει ψηφαλάκια, γεγονός που αποδεικνύεται από τις ομολογίες Μπαλτάκου, Δένδια, Μιχελάκη και Αθανασίου.
Ο Σαμαράς αναλύοντας τα αίτια της ανόδου του «ρατσισμού», του «αντισημιτισμού» και άλλων κωδικών ονομασιών που χρησιμοποιεί για να αναφερθεί στην Χρυσή Αυγή, χωρίς να την κατονομάσει, μίλησε για την ύφεση που «χτύπησε με δριμύτητα την ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα τη μεσαία τάξη, προκάλεσε ανεργία χωρίς προηγούμενο και οδήγησε στη φτώχεια σημαντικό μέρος του πληθυσμού».
Και σε αυτό το σημείο δεν μπορεί παρά να γελάσει κανείς, αφού κύριος υπαίτιος για την ύφεση είναι αυτός και το κόμμα του, με τις μνημονιακές πολιτικές που ακολούθησε τα τελευταία χρόνια, αλλά και διαχρονικά με την διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, την μίζα και την ρεμούλα που μας οδήγησαν εν τέλει στο μνημόνιο.
Ως «λύση» δε στον γόρδιο δεσμό της ανόδου της Χρυσής Αυγής, ο Σαμαράς προέβη σε άλλο ένα λογικό σφάλμα, προτείνοντας αυτό που προηγουμένως είχε κατατάξει ως αίτιο της ανόδου. Συγκεκριμένα είπε: «Οι μεταρρυθμίσεις κρατάνε τη δημοκρατία ζωντανή και την οικονομία λειτουργική. Οι μεταρρυθμίσεις δεν είναι συμφορά για το λαό, αλλά σωτηρία για την κοινωνία».
Όπου «μεταρρυθμίσεις», βεβαίως, ο κάθε εχέφρων Έλληνας που έχει επαφή με την επικαιρότητα διαβάζει μνημόνιο, ύφεση, λιτότητα, αυτοκτονίες, φτώχεια και ανέχεια. Δηλαδή ο Σαμαράς λέει στους Έλληνες ότι ενώ η ύφεση ήταν αιτία ανόδου της Χρυσής Αυγής, τώρα θα πρέπει να υποστούν ακόμα μεγαλύτερη ύφεση, προφανώς ως τιμωρία. Πόσο αλήθεια απέχει αυτό που είπε ο Σαμαράς από την φράση του Πάγκαλου «το μνημόνιο είναι ευλογία»;
Η αλήθεια είναι πως καθόλου, αφού ο Σαμαράς έχει καταστεί πλέον εξίσου γραφικός, παραμένοντας όμως επικίνδυνος για τον τόπο, ενώ ο Πάγκαλος έχει ευτυχώς παροπλιστεί. Είναι πάντως τουλάχιστον προκλητικό, έστω και μέσα στην παραζάλη της παραφροσύνης του, να μιλά ο δήμιος των Ελλήνων για το πώς θα καταπνίξει την ελπίδα τους.
Είναι τουλάχιστον προκλητικό ο πρωθυπουργός της Ελλάδας να μιλάει σε σιωνιστικό συνέδριο για τον «αντισημιτισμό», αντί να ομιλεί σε ελληνικό συνέδριο για τον ανθελληνισμό, ιδιαιτέρως δε από την στιγμή που με παραδοχή του Μοσέ Καντόρ δεν υπάρχει κανένα περιστατικό αντισημιτικού περιεχομένου στην Ελλάδα, ενώ στην Ουκρανία που υπάρχουν κάποια περιστατικά οι σιωνιστές στηρίζουν τους «νεοναζί».
Εν κατακλείδι και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, τα λεγόμενα του Σαμαρά παρότι μοιάζουν με το παραλήρημα ενός παράφρονα, είναι απλώς η κωδικοποίηση αυτών που πραγματικά συμβαίνουν στον τόπο. Ο Σαμαράς ενώπιον των Σιωνιστών είπε, ουσιαστικά, ότι ομνύει πίστη στα συμφέροντα τους και ότι θα πράξει ό,τι είναι απαραίτητο, προκειμένου αυτά να πραγματοποιηθούν.
Είτε με την κατάλυση της δημοκρατίας, είτε με την καταστολή των αντιδράσεων, είτε με ακόμα περισσότερο μνημόνιο, θα προσπαθήσει να αναγκάσει τους Έλληνες να γονατίσουν ενώπιον των διεθνών επικυρίαρχων.
ΠΗΓΗ - http://www.xryshaygh.com/