Οι πηγές του άρθρου είναι από την πενταλογιά "Γη ο Πλανήτης των Ελλήνων", και από προσωπική έρευνα του Δημήτρη Παπαδούδη και Vagedim. Επειδή μερικές φορές τα λόγια είναι περιττά γι αυτό το τόσο συγκλονιστικό θέμα , αξίζει πιστεύω να δούμε μερικές από τις πάρα πολλές Ελληνικές φυλές που βρίσκονται σε κάθε γωνιά του κόσμου ξεκινώντας από αυτές της Ασίας. Η πρώτη φυλή που θα μελετήσουμε είναι οι Καλλάς.
Η εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ασία και την Ινδία , έμελλε να αλλάξει τον ρου της ιστορίας , αφού κατόρθωσε να γίνει για μια ακόμη φορά ο φορέας του ελληνικού πνεύματος και πολιτισμού στα μέρη εκείνα και μέχρι και σήμερα υπάρχουν φυλές που είναι έμμεσοι απόγονοί του και τον θυμούνται με θαυμασμό και νοσταλγία. Μια από αυτές είναι και οι Καλάς στο Πακιστάν.
Ο θρύλος λέει ότι οι Καλάς γεννήθηκαν όταν πέντε στρατιώτες του Σικαντέρ ( Αλεξάνδρου) είδαν της όμορφες κόρες του Διονύσου στην κοιλάδα του Καφιριστάν. Μάλιστα ένας από τους προπάτορες τους ταυτίζεται με τον Σαλακσά( Σέλευκος ) που ήταν στρατηγός του Μ.Αλεξάνδρου και ίδρυσε μετά το θάνατο του δευτέρου την αυτοκρατορία των Σελευκιδών. Αυτός μαζί με τους Καλάσα , Κασιβάι και Χαιοίου διατάχθηκαν από τον Αλέξανδρο να μείνουν εκεί , ως οι επιφανέστεροι των Ελλήνων.
Υπάρχει όμως και περίπτωση να πήραν το όνομά τους από τον Ιππάρχη της Θεσσαλικής ίλης ιππικού που ήταν ο Κάλας ο Αρπάλου. Οι Καλάς εξαιτίας των επιθέσεων των βόρειων φυλών μετακινούνταν συνέχως και κατέληξαν στις τρείς κοιλάδες όπου μέχρι σήμερα ζουν : Μπιρίρ, Ρουμπούρ και Μπουμπουρέτ , χάνοντας την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους , αφού υποτάχθηκαν στον βασιλιά του Τσιτράλ στον οποίο πλήρωναν φόρους. Σήμερα θεωρούνται μειονότητα και το Σύνταγμα τους προστατεύει.
Αποφεύγουν συστηματικά τους μουσουλμάνους όπως και οι μουσουλμάνοι τους Καλάς γι αυτό και δεν υπάρχει περίπτωση για μεταξύ τους επιμειξία. Και η ιδιομορφία του τόπου όπου οι τελευταίοι ζούν απομονωμένοι από τους γειτονικούς λαούς , βοήθησε στην διατήρηση του τρόπου ζωής τους που κληρονόμησαν από τους προγόνους τους. Αξίζει να σημειωθούν εδώ μερικές από τις συνήθειές τους. Το σύμβολο του Άμμωνα Δία , τα κέρατα τράγου , κρέμονται στο κέντρο κάθε σπιτιού.
Τα σκαμνιά τους είναι πανομοιότυπα με τα αντίστοιχα που ανακαλύφθηκαν στην Βεργίνα , αφού πάνω τους είναι σκαλισμένα ελλήνικα μακεδονικά σύμβολα όπως πχ ο ήλιος της Βεργίνας και Έλληνες ήρωες. Μάλιστα λέγεται ότι οι Έλληνες έφεραν για πρώτη φορά εκεί τα τραπέζια. Οι γυναίκες φορούν καπέλα που μοιάζουν στις ελληνικές περικεφαλαίες και εντυπωσιακά , πολύχρωμα ρούχα. Λατρεύουν τη θεα Αφροδίτη , είναι ελεύθερες , ανεξάρτητες και ζούν αρμονικά με τους άντρες χωρίς να έχουν σκεπασμένο το πρόσωπό τους σε αντίθεση με τις Μουσουλμάνες.
Πρίν από την πανσελήνο , τα μεσάνυχτα , συνηθίζουν να κινούνται ανάμεσα στα δέντρα και τους βράχους με αναμμένους δαυλούς , ιεροτελεστία που κληρονόμησαν από την Ολυμπιάδα τη μητέρα του Μ.Αλεξάνδρου. Τιμούν τους θεούς του Ολύμπου οι οποίοι είναι , Ντία-Ζέο(Δίας-Ζευς),Μπαλομάιν(Απόλλωνας) , Τζιεστίακ ( Εστία) , Διόνυσος , Σάγυρκος ( Σάτυρος ) , Φροτάιτ ( Αφροδίτη ) , Μαχεντόν ( Μακεδών ) , Παντσίτα ( Πάνας ). Ο λαός των Καλλάς πιστεύει σε έναν ενιαίο, δημιουργό Θεό, που αναφέρεται στη γλώσσα των Καλλάς ως Dezau, αν και χρησιμοποιούν επίσης και τον περσικό όρο Κουντάι. Πολλοί λογοτέχνες, που έγραψαν για την θρησκεία των Καλλάς ανέφεραν εσφαλμένα ότι οι λαοί των Καλλάς πιστεύουν στους δώδεκα Θεούς και Θεές.
Αύτο είναι μια παρεξήγηση που βιώνουμε και στην ελλάδα και τους ισχυρισμούς πολλών που λένε οτι οι αρχαίοι έλληνες πίστευαν μόνο στο δωδεκάθεο, ενώ η πραγματικότητα είναι ότι ουσιαστικά τιμούσαν τα πρόσωπα των δώδεκα θεών και όχι τα λάτρευαν. Γιατί όμως οι συγγραφείς αναφέρουν αυτή την περίπτωση; Αναμφίβολα ο λόγος έγκειται σε ένα επικοινωνιακό χάσμα μεταξύ του συγγραφέα και των ερωτώμενων. Για παράδειγμα, διάφοροι βωμοί και ναοί των Καλλάς εσφαλμένα θεωρούνται ότι είναι τόποι λατρείας για ξεχωριστές και διακριτές θεότητες των Καλλάς. Ενώ το σωστό είναι ότι οι άνθρωποι των Καλλάς έχουν διάφορα ονόματα βωμών, όπως Sajigor, Indrain και Warin κ.λπ., αυτοί όλοι οι βωμοί είναι ουσιαστικά ένα μέρος για να προσφέρουν θυσία στον Dezau.
Οι Καλλάς δεν έχουν συνήθεις καθημερινές προσευχές, όπως οι μουσουλμανικές κοινότητες. Προσεύχονται όποτε αρχίζουν οποιεσδήποτε δραστηριότητες όπως τη συγκομιδή, το όργωμα και όποτε απαιτείται η εύνοια και η τιμή του Dezau. Οι περισσότερες προσευχές προσφέρονται κατά τη διάρκεια των εορταστικών εκδηλώσεων των Καλλάς. Υπάρχει μια ισχυρή πίστη στην αγνότητα και την ακαθαρσία στον πολιτισμό των Καλλάς. Στο σύστημα πεποιθήσεων των Καλλάς οι γυναίκες θεωρούνται ότι είναι ιδιαίτερα ακάθαρτες κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσεως και του τοκετού. Υπάρχει ένα ξεχωριστό κτίριο για αυτές τις γυναίκες που είναι απαγορευμένο για τους άνδρες να εισέλθουν στο χώρο.
Η περιοχή είναι γνωστή ως Bashali. Οι περισσότερες προσευχές προσφέρονται κατά τη διάρκεια των εορτασμών των Καλλάς. Η Εθνική Αρχή δημιούργησε μια βάση δεδομένων το 2008, παρέχοντας ένα πλαίσιο ελέγχου θρησκείας, που δεν περιλαμβάνει τη θρησκεία των Καλλάς στον εν λόγω κατάλογο, μια εξαιρετικά προβληματική ανάπτυξη. Σε θεσμικό επίπεδο, η Εθνική Αρχή δηλώνει τώρα ότι δεν υπάρχει έθνος Καλλάς ή θρησκεία στα κυβερνητικά αρχεία. Ως εκ τούτου, είμαστε υποχρεωμένοι να αναφερόμαστε ως Ισλαμιστές, βουδιστές, κλπ. στις ταυτότητες και τα διαβατήρια μας.
Ο Abdul Sattar, ένα γέροντας του χωριού ο οποίος έχει αλλάξει το θρήσκευμα του στο Ισλάμ, μας λέει ότι "πριν, όταν ήμουν Καλάς, ήμουν πολύ χαρούμενος. Αλλά η κυβέρνηση και οι άνθρωποι από το υπόλοιπο Πακιστάν έρχονται εδώ και μας επιβάλλουν να χορέψουμε στις προσταγές τους. Απόσπασμα από τον "Παρατηρητή" το Φεβρουάριο του 2011. Ο μάντης κατέχει ιδιαίτερη θέση στην κοινωνία τους , ο οποίος προφητεύει όπως και οι αρχαίοι τοξομάντες του Απόλλωνα κραδαίνοντας την χορδή ενός τόξου.
Τα ιερά τους ξόανα απεικονίζουν σε φυσικό μέγεθος Μακεδόνες στρατιώτες φορώντας τον Ελληνικό χιτώνα , τον Σικαντέρ( Αλέξανδρο ) καβάλα στο άλογο του τον Βουκεφάλα που αποτελεί ένα από τα κύρια είδωλά τους. Έχουν σκαλισμένη σε ξύλο κεφαλή του έξω από τα σπίτια τους και στολισμένη με στεφάνια λουλουδιών. Κατά την διάρκεια του γάμου αλλάζουν στέφανα και κάνουν τρείς φορές των γύρο του ιερού οι νιόπαντροι ενώ τους πετάνε ρύζι. Στην βάφτιση , δίνουν καινούργια ρούχα στο νεοβάφτιστο. Να τονιστεί εδώ ότι αυτές οι αρχαίες συνήθειες μπήκαν και στην ορθόδοξη παράδοση.
Την γιορτή της Αρχαίας Ελλάδας <<απαρχές >> την έχουν κι αυτοί κατά την οποία καλάθια με τα φρεσκοκομμένα σταφύλια τα πάνε οι πιστοί για να ευλογηθούν , πρίν από την συγκομιδή , στις 6 Αυγούστου. Είναι μάλιστα οι μόνοι σε ολόκληρη την Ασία που έχουν σταφύλια και κρασί , αν εξαιρέσει κανείς τις επαρχίες Ξιν Γιαγκ και Γιουναν της Κίνας , όπου την άμπελο μετέφερε ο Δίονυσος .
Πιστεύουν στην ύπαρξη του Σατανά στον παράδεισο και την κόλαση. Παίζουν ένα παιχνίδι όμοιο με το αρχαίο κερητίζειν , όπως ακριβώς και οι Αραουκάνοι στην Χιλή. Τα μουσικά όργανα που χρησιμοποιούν είναι τύμπανα , νταούλια , φλογέρες , λύρες και διπλοί αυλοί τα οποία συνοδεύουν τους χωρούς και τα τραγούδια τους.
ΠΗΓΗ - http://www.hellas-now.com/