ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΣΗΜΕΡΑ - ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΘΛΙΒΕΡΕΣ ΜΝΗΜΕΣ ΤΙΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ - ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΑΓΓΑΡΕΙΟΥ...

Η   μάχη    του  Σαγγαρείου   στην  οποία  τελικά  χάσαμε

Δέν είμαι ειδικός και υπάρχουν πολλές πληροφορίες που μπορεί να αντλήσει κανείς γιά το τι φταίει γιά την καταστροφή Εγώ γιά την ημέρα το μόνο που μπορώ να προσφέρω είναι μερικές φωτογραφίες οι περισσότερες ανέκδοτες καθώς και μερικές αποκαλύψεις που εμφανίσθηκαν μπροστά μου 45 χρόνια μετά όταν είμουν δηλαδή 11 ετών 

 Στην περιοχή που βρίσκεται σήμερα ο Πύργος Αθηνών το 1966 περνώντας με τον Πατέρα μου ειδα μπροστά μου μία τεράστια φτωχογειτονιά με σπίτια χωρίς κεραμίδια αλλά λαμαρίνες με κήπους που αντί γιά μάντρες με κάγγελα είχαν χαμηλούς φράκτες από ξύλα από καφάσια βαμμένα και περιποιημένο και μεγάλα βαρέλια στους κήπους τους μεταλλικά με δεντράκια μέσα και κότες (μάλιστα κότες να περιφέροναι δεξιά και αριστερά.) 

 Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν πολυκατοικίες στην Αθήνα η αν υπήρχαν ήταν ελάχιστες και τα σπίτια ηταν συνήθως διώροφα κτισμένα με πολύ χοντρούς τοίχους επίσης κάθε σπίτι εάν δεν είχε κεραμίδια είχε ταράτσα και όλα τα σπίτια είχαν κήπο μικρό η μεγαλύτερο όπου ανάμεσα στα λουλούδια απαραιτήτως υπήρχε και μία η δύο λεμονιές ισως και κάποια συκιά ειχα προσέξει ότι και πολλά σπίτια είχαν και κάποια κλίματα στο δικό μας το κλίμα έφτανε πολύ ψηλά και το χρησιμοποιούσαμε κυρίως γιά ίσκιο και γιά τα φύλλα του (ντολμαδάκια της μαμάς) 

 Η συγκεκριμένη γειτονιά εκτός απο περίεργα σπίτια έδειχνε να μην έχει και αποχετευτικό σύστημα γιά τα ομβρια γιατί υπήρχε σε σημείο του χωματόδρομου χαντάκι όπου έτρεχαν τα νερά πού χρησιμοποιούσαν γιά να πλύνουν ρούχα εξω απο ο σπίτι σε σκάφη μεταλλική. Ρώτησα τον πατέρα μου -ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ; και η απάντηση που έλαβα ήταν ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ 40 χρόνια πρόσφυγες και δεν έχει μπορέσει να κάνει τίποτε

 Θυμάμαι ότι εκείνο το βράδυ πρίν κοιμηθώ άλαξα την προσευχή μου και ζήτησα να στείλει αν δεν μπορεί παραπάνω τουλάχιστον παπούτσια γιά τα παιδάκια που είχα δεί να παίζουν ξυπόλυτα η με σχισμένα πάνινα παπούτσια Δύο χρόνια μετά που ξαναμοιράσαμε δεν υπήρχε απολύτως τίποτε και υπήρχε μία μεγάλη πλατεία και τελείωνε σχεδόν και ο πρώτος ουρανοξύστης που θα είχε η Αθήνα Ρωτάω πάλι τον πατέρα μου ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ που είχαμε δεί προηγούμενη φορά ; και η απάντηση πού έλαβα ήταν ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΒΑΛΕ ΤΗΝ ΜΟΜΑ ΚΑΙ ΕΦΤΙΑΞΕ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΑΠΟ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΣΕ ΔΥΟ ΠΕΡΙΟΧΕΣ όπως πηγαίνουμε πρός το Παγκράτι και στον περιφεριακό της Ακροπόλεως καιμετά τους τα μοίρασε με κλήρωση ετσι θα μένουν σε σπίτι με θέρμανση και τρεχούμενο νερό και δεν θα χρειάζεται να παίρνουν το νερό από πηγάδι. εγώ πάλι με ις απορίες μου ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΟΛΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ? 

 -Πιστευω πώς ναι θά έχουν όλα γιατί μοίρασε και στους μπαμπάδες τους και άδειες ταξί και σε κάποιους άλλους τρικυκλα γιά μεταφορικές εργασίες. ΜΑΛΛΟΝ ΕΙΧΕ ΕΙΣΑΚΟΥΣΘΕΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΣΤΕΙΛΕ ΕΚΕΙΝΟΝ ΤΟΝ ΚΑΡΑΦΛΟ ΚΥΡΙΟ ΣΑΝ ΤΟΝ ΓΙΟΥΛ ΜΠΡΙΝΕΡ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΕΝΑ ΜΥΣΤΡΙ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΚΑΙ ΕΓΚΑΙΝΙΑΖΕ ΣΥΝΕΧΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΉΘΕΛΑΝ ΚΤΊΣΙΜΟ σκέφτηκα 

Δέν ξαναείδα εκείνα τα παιδάκια ούτε το αυλάκι με τα βρώμικα νερά ουτε ους κουκλίστικους φράχτες από καφάσια του μανάβη και κάθε φορά που πηγαίναμε σινεμά στά επίκαιρα έβλεπα τον καραφλό κύριο να εγκαινιάζει ότι μπορείς να φανταστείς και να μοιράζει σπίτια με κλήρωση και σε άλλους 

 Μία φορά εμφανίσθηκε και στην τηλεόραση που και αυτή την ειχαν ξεκινήσει τότε ο καραφλός κύριος και η παρέα του και λειτουργούσε και πολύ λίγες ώρες ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΓΡΟΤΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ Άλλες εποχές άλλοι άνθρωποι τότε ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΝΑΝ ΚΑΡΑΦΛΟ ΚΥΡΙΟ ΠΟΥ ΝΑ ΑΓΑΠΑΓΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ