Ο ανώτατος πολιτειακός παράγοντας δεν έχει βεβαίως να επισημάνει το οτιδήποτε σχετικά με τις θανάσιμες για το Έθνος και το Λαό μας συνέπειες της δουλείας των τόκων, στην οποία τον έσυραν τα διεφθαρμένα κόμματα και βιώνουν κατά τρόπο δραματικό εκατομμύρια συμπατριωτών μας. Ο κ. Παπούλιας επίσης, δεν έχει μέχρι σήμερα καταδικάσει την τρομοκρατική επίθεση εις βάρος της Χρυσής Αυγής στην Τοπική Οργάνωση Β. Προαστίων, ούτε εξέφρασε τη λύπη του για την άνανδρη πολιτική δολοφονία δύο νέων Ελλήνων, του Γιώργου Φουντούλη και του Μανώλη Καπελώνη.
Παρά ταύτα, έχει απεριόριστο χρόνο και διάθεση, να αναφέρεται κατ' εξακολούθηση στην καταπολέμηση του αντισημιτισμού και του ναζισμού, θέμα το οποίο είναι βαθύτατα ανεπίκαιρο, καθώς αμφότερα έχουν καταπολεμηθεί εδώ και πλέον των επτά δεκαετιών, όμως οδηγεί σε βράβευση από σιωνιστικού τύπου ιδρύματα. Ένας τέτοιος οργανισμός είναι το διεθνές ίδρυμα Raoul Wallenberg, το οποίο έλαβε το όνομά του από τον εβραϊκής καταγωγής διπλωμάτη της Σουηδίας, ο οποίος βρισκόταν στη Βουδαπέστη στην περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και βοήθησε στη διαφυγή χιλιάδων εβραίων.
Η δυναστεία Wallenberg ξεκινά από τον Andre Oscar Wallenberg, ο οποίος προχώρησε στη σύσταση τράπεζας το 1856 στη πρωτεύουσα της Σουηδίας Στοκχόλμη. Η δυναστεία επεκτάθηκε σε όλους τους τομείς της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ελίτ της Σουηδίας, διαθέτοντας μεταξύ άλλων μέλη της σε τράπεζες, πολιτικά κόμματα, αλλά και στη βιομηχανία, όπου φθάνει να αντιπροσωπεύει το 40% περίπου της εγχώριας αγοράς.
Κι ενώ ολόκληρη η Ευρώπη και κυρίως η Ελλάδα, πλήττεται από την αμείλικτη και απάνθρωπη πολιτική των κυβερνήσεων που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των διεθνών τοκογλύφων, ο κ. Παπούλιας μας γυρνά 70 χρόνια πίσω, κάνοντας αναφορά στο φαινόμενο του ναζισμού: «στα χρόνια της ναζιστικής θηριωδίας, Χριστιανοί και Εβραίοι Έλληνες, συστρατεύθηκαν στον αγώνα κατά της βαρβαρότητας. Η Γερμανία του Χίτλερ και οι συνεργοί του, δολοφόνησαν έξι εκατομμύρια Εβραίους.
Ολόκληρες κοινότητες αφανίσθηκαν, μέσα σε αυτές και η εβραϊκή κοινότητα των Ιωαννίνων, της ιδιαίτερης πατρίδας μου. Ο ελληνικός φόρος αίματος στο Ολοκαύτωμα ήταν 65.000 Έλληνες Εβραίοι». Ακολούθως, ο Κάρολος Παπούλιας αναφέρθηκε στην επίσκεψή του στο Άουσβιτς: «Τον περασμένο Ιούλιο επισκέφθηκα το στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς. Δήλωσα, και το επαναλαμβάνω και σήμερα, ότι όποιοι αρνούνται τη μεγάλη αυτή θυσία των χιλιάδων Ευρωπαίων πολιτών, δεν μπορεί να συγκαταλέγονται μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια.
Ο ελληνικός λαός, πολιτεία και κοινωνία, έχουμε ιστορική μνήμη και επίγνωση. Έχουμε χρέος να αντλούμε διδάγματα. Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι δεν θα δείξουμε καμία ανοχή στα φαινόμενα λόγων ή έργων μίσους, αντισημιτισμού, μισαλλοδοξίας, θρησκευτικού φανατισμού ή ρατσισμού».
Προκειμένου λοιπόν να κερδίσει την εύνοια του διεθνούς σιωνισμού, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εμμένει σε μια ρητορική η οποία χρησιμοποιήθηκε κατά κύριο λόγο από την άθλια κυβέρνηση Σαμαρά και τα κόμματα του αντισυνταγματικού τόξου εις βάρος του Λαϊκού Συνδέσμου-Χρυσή Αυγή, ρητορική που κορυφώθηκε με την αντισυνταγματική πολιτική δίωξη του Αρχηγού και βουλευτών της Χρυσής Αυγής και κυρίως, με την θρασύδειλη τρομοκρατική επίθεση που οδήγησε στη στυγνή δολοφονία δύο Ελλήνων Εθνικιστών την 1ηΝοεμβρίου, πράξη την οποία -καθώς προείπαμε- δεν καταδίκασε ο κύριος Παπούλιας! Εν κατακλείδι, θα ήταν φρόνιμο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να επιδείξει ανάλογη αποφασιστικότητα και θέληση και στην καταπολέμηση του ανθελληνισμού, ο οποίος ανθεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων.
Οι συνέπειές του μάλιστα, είναι σαφώς προσδιορισμένες και αποδεικνύονται από τις εκατοντάδες δολοφονίες Ελλήνων από λαθροεισβολείς και από την οικονομική εξαθλίωση που έχει σκεπάσει ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, ταπεινώνοντας διεθνώς τον Ελληνικό Λαό. Ως εκ τούτου, η βράβευση Παπούλια από το σιωνιστικό ίδρυμα, ουδέν το εθνικά ωφέλιμο παρέχει, αλλά αντιθέτως εδράζεται σε μία διχαστική πρακτική που δεν αρμόζει στον θεσμό τον οποίο υπηρετεί.
Οι πολιτικές διώξεις εναντίον ενός Κινήματος που ψηφίστηκε από 500.000 Έλληνες και σήμερα υποστηρίζεται από εκατομμύρια, δεν αποτελεί πρακτική ικανή να ενώσει, αλλά αντιθέτως διχάζει βαθύτατα τους Έλληνες, σε μία εποχή που η εθνική ενότητα είναι θέμα υψίστης σημασίας.
ΠΗΓΗ - http://oi-asimvivastoi.blogspot.gr