Aυτά είπε ο Σαμαράς στους υπουργούς που μάζεψε στο Μαξίμου, σύμφωνα με τις διαρροές που έκανε προς τα παπαγαλάκια το επιτελείο της πρωθυπουργικής προπαγάνδας. Οι «καρποί» που θα «εισπράξουν οι πολίτες» και πρέπει να αισθάνονται ικανοποιημένοι είναι η συμπλήρωση 12.500 διαθεσιμοτήτων μέχρι τα τέλη Σεπτέμβρη.
Διέρρευσαν, μάλιστα, και οι αριθμοί των «καρπών»: 4.401 πετάχτηκαν στο δρόμο με τις αποφάσεις του Ιούλη (2.114 εκπαιδευτικοί, 2.234 σχολικοί φύλακες και 53 υπάλληλοι του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης). Συν 3.500 δημοτόμπατσοι που θα μπουν σε διαθεσιμότητα από 23 Σεπτέμβρη, φτάνουμε στους 7.901.
Μένουν άλλοι 4.599, που σύμφωνα με τις διαρροές θα είναι: 1.500 διοικητικοί υπάλληλοι των ΑΕΙ και των ΤΕΙ, 1.500 νοσηλευτές και γιατροί, 600 καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, 750 υπάλληλοι από φορείς του υπουργείου Μεταφορών, από 500 διοικητικοί υπάλληλοι από τα υπουργεία Αμυνας, Δημόσιας Τάξης και Πολιτισμού, από 50 υπάλληλοι μερικών άλλων υπουργείων.
Το άθροισμα ξεπερνά, βέβαια, τους 4.599 εργαζόμενους, αλλά η «καβάντζα» είναι απαραίτητη γιατί κάποιοι θα εξαιρεθούν και κάποιοι θα μεταταγούν, οπότε πρέπει να μείνει καθαρό το άθροισμα των 12.500, να μην έχουν τα ξεφτιλίκια του Ιούλη, που το Eurogroup μπλοκάρισε τη δόση για μερικές μέρες, επειδή ο συμφωνημένος αριθμός διαθεσιμοτήτων υπολειπόταν καμιά κατοσταριά νοματαίους και έτρεχε ο Αρβανιτόπουλος με τροπολογία να εξαιρέσει... από την εξαίρεση τους καθηγητές της τεχνικής εκπαίδευσης με μεταπτυχιακό και διδακτορικό.
Και βέβαια, οι «καρποί» δε θα σταματήσουν να συλλέγονται το Σεπτέμβρη. Στους τωρινούς 12.500 θα προστεθούν άλλες 12.500 μέχρι τα τέλη του χρόνου. Παράλληλα, μέχρι τα τέλη του χρόνου θα πρέπει να έχουν απολυθεί 4.000 εργαζόμενοι και να γίνουν οι προετοιμασίες για απολύσεις άλλων 11.000 το 2014.
Χρειάζεται, ασφαλώς, θράσος για να βγαίνει η κυβερνητική προπαγάνδα και να διαφημίζει τους «καρπούς» που θα «απολαύσει» ο ελληνικός λαός, αναφερόμενη σε τόσες χιλιάδες απολύσεις.
Ομως, το θράσος ποτέ δεν έλειψε από τους κυβερνώντες, ποτέ δεν έλειψε από τις «μαύρες» κυβερνήσεις, όταν είχαν απέναντί τους μια εργατική τάξη πολιτικά ευνουχισμένη, ένα λαό με το σύνδρομο της ήττας να τον καταπλακώνει και κάποιους «μεσσίες» να κρατάνε τα μπόσικα του συστήματος, υποσχόμενοι μαγικές λύσεις αν ο λαός τους ψηφίσει στις επόμενες εκλογές. Αυτά είναι που πρέπει ν' αλλάξουν.
