Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος έχει ουσιαστικά τελειώσει τρεις μήνες νωρίτερα και το μόνο που απομένει για να πέσει και τυπικά η αυλαία του πολέμου, είναι η παράδοση της Ιαπωνίας. Οι Αμερικανοί σε συσκέψεις προγραμματίζουν την απόβαση μίας τεράστιας αμερικανικής δύναμης στην περιοχή, έτσι ώστε να αναγκαστεί η Ιαπωνία σε μία γρήγορα παράδοση άνευ όρων. Η απόβαση, όμως, αυτή κρίνεται ότι δεν είναι αναγκαία, αφού ο αποκλεισμός της νήσου είναι αρκετό ως μέτρο, σύμφωνα με τους αμερικανούς στρατηγούς.
Σε μία από τις πρώτες πράξεις του μετέπειτα επονομαζόμενου ως Ψυχρού Πολέμου, η ΕΣΣΔ του Στάλιν κηρύττει τον πόλεμο στην Ιαπωνία. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Χάρρυ Τρούμαν, αποφασίζει, παρά τις επικρίσεις ακόμα και των κατασκευαστών της βόμβας να δώσει ένα μήνυμα προς την ΕΣΣΔ. Έτσι στις 6 Αυγούστου του 1945 πραγματοποιείται ο πρώτος βομβαρδισμός. Το αμερικανικό βομβαρδιστικό “Enola Gay” πετάει πάνω από την Χιροσίμα και εξαπολύει την πρώτη πυρηνική βόμβα στην Ιστορία, την ονομαζόμενη και “Little Boy”.
Η ώρα είναι 8:15 το πρωί. Το «Αγοράκι», μόνο μικρό δεν ήταν αφού ζύγιζε 4,4 τόνους, είχε μήκος 3 μέτρων και περιείχε ποσότητα εμπλουτισμένου ουρανίου, ικανή να προκαλέσει έκρηξη ισχύος 16 χιλιοτόνων εκρηκτικής ύλης ΤΝΤ. Η έκρηξη σκότωσε απευθείας 80.000 ανθρώπους, αριθμός ο οποίος ανήλθε στους 140.000 μέχρι το τέλος του έτους, δηλαδή περίπου στο 1/3 των συνολικών κατοίκων της πόλης.
Παραλλήλως ισοπέδωσε τα 2/3 της πόλης, ενώ συνεχίζει και ταλαιπωρεί έως και σήμερα τους κατοίκους της Ιαπωνίας με τις συνέπειες της ραδιενεργούς ακτινοβολίας. Η δίψα, όμως, των αμερικανών για αίμα δεν είχε σιγάσει ακόμα. Τρεις μόλις μέρες μετά, στις 9 Αυγούστου του 1945, στόχος μίας παρόμοιας βόμβας έγινε η πόλη του Ναγκασάκι με απολογισμό 73.884 νεκρούς και 74.909 τραυματίες κατά τη στιγμή της έκρηξης. Στο σημείο μηδέν της έκρηξης της Χιροσίμα, ανάμεσα σε εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς που είτε εξαερώθηκαν, είτε κάηκαν ζωντανοί, έμεινε όρθιος ο σκελετός ενός κτηρίου που στέγαζε την "Εμπορική Έκθεση της Περιφέρειας της Χιροσίμα", για να θυμίζει σαν φάντασμα έως και σήμερα το έγκλημα που συντελέστηκε εκείνη την ημέρα.
Η χρήση των συγκεκριμένων ατομικών βομβών, όπως προείπαμε, δεν ήτο αναγκαία και ανάμεσα στους επικριτές της απόφασης Τρούμαν ήταν και οι ίδιοι οι κατασκευαστές της βόμβας. Οι αμερικανοί μόνο και μόνο για να στείλουν ένα μήνυμα στον μεταπολεμικό τους αντίπαλο δέον, εξαέρωσαν στην κυριολεξία 150.000 χιλιάδες ανθρώπους με δύο χτυπήματα. Μία νέα πραγματικότητα είχε ανατείλει για την ανθρωπότητα, που πλέον απειλούταν με έναν πυρηνικό όλεθρο ανά πάσα στιγμή. Μετά την διαίρεση του κόσμου στα δύο από τους συμμάχους, είχε αρχίσει η επόμενη φάση, ο Ψυχρός Πόλεμος.
Για τα συγκεκριμένα ειδεχθή και μεγάλης εμβέλειας πολέμου, ουδείς καταδικάστηκε, αφού ως γνωστόν στην πραγματικότητα το διεθνές δίκαιο και οι νόμοι του πολέμου, αφορούν αποκλειστικά και μόνο τους ηττημένους ενός πολέμου. Οι πυρηνικές δοκιμές ενάντια σε έναν πληθυσμό κατά κόρον άμαχο, θεωρήθηκε τότε ανδραγάθημα πολέμου και οι όποιοι επικριτές έμειναν αυστηρώς και μόνο στην λεκτική αντιπαράθεση, σχετικά με αυτά τα εγκλήματα.