ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΤΟΥ 1974... ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ...

Τον μήνα Αύγουστο, κάθε έτους το οποίο έρχεται από το μαύρο εκείνο καλοκαίρι του 1974, ολάκερος ο Ελληνισμός, στρέφει με θλίψη το βλέμμα στην μαρτυρική Μεγαλόνησο. Βαρύ το τίμημα που πλήρωσε το Ελληνικό Έθνος, συνεπεία της εγκαθιδρύσεως του μεταπολιτευτικού Καθεστώτος, βαρύτατες και οι ταπεινώσεις που εκείνο υπέστη εξαιτίας της υποτέλειας την οποία πρόθυμα επέδειξαν οι μεταπολιτευτικές πολιτικές ηγεσίες. 

Η βουλευτής της ελαφροδεξιάς παρατάξεως, η οποία επιχείρησε μέσα από τη βουλή των Ελλήνων, με εκείνο το θλιβερό και αστείο, σοφιστικέ και παντογνωστικό δημοσιογραφίστικο ύφος να αποποιηθεί των βαρύτατων ευθυνών της καραμανλικής γκρούπας, κατόρθωσε να αυτογελοιοποιηθεί, ισχυριζόμενη πως ο Αττίλας υπήρξε αποτέλεσμα των λαθών της στρατιωτικής δικτατορίας, μιας και πραγματοποιήθηκε στις. 15 κι 20 Ιουλίου του μοιραίου εκείνου έτους!

 Όπως ακριβώς η Αριστερά επιχειρεί να διαστρεβλώσει την Ιστορική αλήθεια, προκειμένου να ικανοποιηθούν οι μαρξιστικές αντεθνικές ιδεοληψίες(βλέπε Ρεπούση και Δραγώνα), κατά τον ίδιο τρόπο, η πατριδοκάπηλη Δεξιά αγωνιά μην τυχόν και ο Ελληνικός Λαός μάθει την πραγματικότητα για τα γεγονότα που οδήγησαν στην τουρκική κατοχή του 40% της Κύπρου. Στις 14 Αυγούστου του 1974, ξεκινά η δεύτερη φάση του Αττίλα. Στην Ελλάδα, έχουμε την «τύχη» να ξαναβιώνουμε «δημοκρατία», ο δε ηγέτης της, δίνει το στίγμα της ελληνικής αντίδρασης στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο: «η Κύπρος κείται μακράν!», έγραψε η Ιστορία του Ελληνικού Έθνους και αυτό το ιστορικό γεγονός δεν μπορεί να το μεταβάλλει ούτε η κυρία Βούλτεψη, ούτε κανείς άλλος πονηρός ψευτοδημοκράτης.

 Στις 11 Αυγούστου του έτους 1996, το Δέντρο του Ελληνισμού, θα ποτισθεί ξανά από το αίμα της θυσίας του Τάσου Ισαάκ. Ο Κύπριος αδερφός μας, θα δολοφονηθεί από τις ορδές των βαρβάρων διότι ως Έλληνας, διαμαρτυρήθηκε για την επαίσχυντη τουρκική κατοχή της ιδιαιτέρας του Πατρίδος. Θα περάσει πανάξια, στο Πάνθεον των Μαρτύρων του Γένους, υποτιμημένος και λησμονημένος στις καλένδες των ψευτοδημοκρατών, σύμβολο όμως στις καρδιές των Ελλήνων και δη της Ελληνικής Νεολαίας. Στις 14 Αυγούστου, τρεις μέρες μετά την άγρια δολοφονία από τους ασιάτες υπανθρώπους, η ελληνική γη δέχεται το άψυχο σώμα του Μάρτυρα Τάσου Ισαάκ.

 Με το πέρας της νεκρικής τελετής, η αδούλωτη Ελληνική Ψυχή εκδηλώνεται ξανά, αγγίζοντας ύψη τα οποία οι άλλοι Λαοί δεν έχουν αντικρίσει ποτέ. Ο Σολωμός Σολωμού, έχει προαποφασίσει να δώσει το Παράδειγμα της Θυσίας, σε ένα Λαό ο οποίος δείχνει αποκοιμισμένος, αδρανής και νωθρός από τις κίβδηλες υποσχέσεις υλικής ευδαιμονίας, τις οποίες τότε το Καθεστώς του ανθελληνισμού μοίραζε αφειδώς. Εισέρχεται στη νεκρή ζώνη, στο οδόφραγμα της Δερύνειας και ορμά σαν λιοντάρι στον ιστό πάνω στον οποίο κυματίζει το σύμβολο της ασιατικής τυραννίας, το οποίο επιχειρεί να κατεβάσει. 

Δολοφονείται από τις σφαίρες των υπανθρώπων, όμως το αίμα που κυλά από το σώμα του, ποτίζει το υγιέστερο τμήμα της Ελληνικής Νεολαίας, τους Έλληνες Εθνικιστές. Σε μια εποχή κατά την οποία τα πρότυπα των νέων υπήρξαν χυδαίοι τραγουδιστάδες, ντοπαρισμένοι «αθλητές» και τηλεοπτικές περσόνες αμφιβόλου ηθικής, εμείς οι Εθνικιστές βιώσαμε τη συνέχεια του απαράμιλλου πάθους της Ελληνικής Ψυχής για Λευτεριά. 

Με αυτά τα πρότυπα μεγαλώσαμε και πορευόμαστε, όταν οι ψευτοδημοκράτες έχουν να αντιπαραθέσουν το «πρότυπο» του γλείφτη μπούλη που βολεύτηκε από το Καθεστώς στο δημόσιο. Γι' αυτό ακριβώς υποστηρίξαμε με περηφάνια πως εμείς δεν είμαστε σαν εκείνους. Εμείς έχουμε Εθνικά Ιδανικά και μια Μεγάλη Ιδέα να υπηρετήσουμε, εκείνοι έχουν μονάχα το ίδιον όφελος, τις τσέπες και τις κοιλιές τους να χορτάσουν. 

Στην εποχή λοιπόν της Εθνικής Αφυπνίσεως, στην εποχή της εκτόνωσης του Πολιτικού Αγώνος του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος, βροντοφωνάζουμε με στεντόρεια φωνή που αντηχεί σε κάθε γωνιά της αιώνιας Ελληνικής Πατρίδος πως ΘΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ Η ΓΗ ΘΑ ΤΡΕΜΕΙ!