Και πραγματικά κάνουμε λόγο για αμελητέο ποσό, αν σκεφθεί κανείς ότι κάποιος για την περισυλλογή 1.000 καπακιών, θα λάβει από 30-50 ευρώ ανάλογα με την κατάσταση στην οποία βρίσκονται αυτά τα καπάκια. Τα περιζήτητα καπάκια, είναι τα πλαστικά πώματα από τα πλαστικά μπουκάλια νερού και αναψυκτικών, τα οποία πρέπει να βρίσκονται σε καλή κατάσταση και αφού μαζευτούν, στην συνέχεια διατίθενται με άκρα μυστικότητα από τους «καπακοσυλλέκτες» σε εργοστάσιο ανακύκλωσης της Θεσσαλονίκης.
Στοιχεία – σοκ! Πόσο δύσκολο είναι όμως, κάποιος να μαζέψει αυτά τα καπάκια; Σύμφωνα με διεθνείς έρευνες, (Beach Environmental Awareness Campaign Hawaii, B.E.A.C.H. ), τα καπάκια «κατακλύζουν» τις πόλεις: Είναι ένα από τα 10 αντικείμενα που βρίσκονται συχνότερα στα σκουπίδια παραλιών, κατά τη διάρκεια επιχειρήσεων καθαριότητας, και κατά σειρά έρχεται, δεύτερο μετά τα αποτσίγαρα, στη λίστα με τα πιο συχνά πεταμένα αντικείμενα!
Σύμφωνα με τα στοιχεία που συγκέντρωσε η οργάνωση «Δίκτυο Μεσόγειος SOS» για την περίοδο 2006-2012, ένα στα δύο σκουπίδια της θάλασσας είναι πλαστικά και ακολουθούν τα χάρτινα, τα μεταλλικά και τα γυάλινα. Τις πρώτες θέσεις καταλαμβάνουν πλαστικά καπάκια και μπουκάλια και ακολουθούν άλλα πλαστικά κομμάτια άγνωστης αρχικής χρήσης, καλαμάκια, κομμάτια χαρτιού και αλουμινένια κουτάκια. Η πλειοψηφία των σκουπιδιών αυτών, βρίσκεται στις ακτές και κοντά σε αυτές, όπου πετιούνται από λουόμενους ή μεταφέρονται εκεί μέσω ποταμών, ανέμου ή θαλάσσιων ρευμάτων.
Παράλληλα σημειώνεται, ότι παγκοσμίως τουλάχιστον 1.000.000 πουλιά και 100.000 θαλάσσια θηλαστικά πεθαίνουν κάθε χρόνο από πλαστικά, ιδιαίτερα από πλαστικά καπάκια που υπάρχουν ή ξεβράζει η θάλασσα, αλλά και άλλα σκουπίδια που καταλήγουν στο περιβάλλον. Και ας σημειωθεί, ότι το πλαστικό δεν βιοδιασπάται, μέχρι και 450 χρόνια!
Παράλληλα, η ανακύκλωση των πλαστικών καπακιών είναι δύσκολη υπόθεση, αφού αν τοποθετηθούν μαζί με τα πλαστικά μπουκάλια, επειδή δεν λιώνουν στην ίδια θερμοκρασία, αφού προέρχονται από πλαστικό διαφορετικής υφής και αντοχής, ενδέχεται να καταστρέψουν ολόκληρη την παρτίδα ανακύκλωσης. προς τήξη. Έτσι η διαδικασία αυτή επειδή είναι πιο σύνθετη, κοστίζει περισσότερο και τελικά θεωρούνται λιγότερο κερδοφόρα στην αγορά, με συνέπεια πολλές εταιρείες ανακύκλωσης να μην τα δέχονται.