Όμως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Στην ουσία, περνάει διάταξη που αποτελεί θρυαλλίδα στα θεμέλια του ν. Κατσέλη. Με μία προσεκτικότερη ματιά στις προϋποθέσεις του νόμου, βασική προϋπόθεση υπαγωγής είναι να μην υπάρχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές. Δηλαδή ο δανειολήπτης που επιδιώκει υπαγωγή, θα πρέπει να μην χρωστάει ούτε μία δόση!!! Για ποιο λόγο άραγε θα ήθελε κάποιος να υπαχθεί σε ευνοϊκές ρυθμίσεις παγώματος των δανειακών του υποχρεώσεων, ενώ δεν χρωστάει καμία δόση μόνο ο νομοθέτης γνωρίζει… Αν πάμε ακόμη παρακάτω, θα δούμε στο άρθρο 19, μια ακόμη παγίδα του νέου νόμου. Αυτή η παγίδα, αφορά όσους ήδη έχουν καταθέσει αίτηση υπαγωγής στο νόμο, και περιμένουν την εκδίκασή της. Τι λέει λοιπόν αυτό το άρθρο: Όσοι έχουν ήδη καταθέσει αίτηση υπαγωγής στο ν. Κατσέλη, οφείλουν μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσής τους, να καταβάλλουν σε κάθε τράπεζα που χρωστούν ένα ποσό ανά μήνα όσο θέλουν (θεωρητικά και ένα ευρώ), γιατί διαφορετικά η αίτησή τους θα απορριφθεί… Αναλογιστείτε πόσες εκκρεμείς αιτήσεις θα χαθούν με αυτό τον τρόπο, από δανειολήπτες που αναμένουν εφησυχασμένοι την εκδίκαση της υπόθεσής τους. Και φυσικά για προφανείς λόγους, καμία Τράπεζα δεν ενημερώνει έστω και έναν δανειολήπτη για την υποχρέωσή του αυτή, όταν μάλιστα υπάρχουν δανειολήπτες, που έχουν πάρει δικάσιμο για μετά από 6 χρόνια από … σήμερα!!!